Boeing B-47 Statatojet คือเครื่องบินทิ้งระเบิดที่ใช้เครื่องยนต์ไอพ่นแบบที่ 2 ของกองทัพอากาศสหรัฐ (แบบแรกคือ B-45) ในช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 จนต่อเนื่องมาถึงสงครามเกาหลี การพัฒนาของอากาศยานในยุคนั้นถือว่าปรับเปลี่ยนไปค่อนข้างเร็ว จากเครื่องบินที่ใช้เครื่องยนต์ใบพัด มาเป็นการใช้เครื่องยนต์ไอพ่น ทำให้ในช่วงปี 1944 กองทัพอากาศสหรัฐนั้นมีความต้องการที่จะมีเครื่องบินทิ้งระเบิดพิสัยไกลเพื่อจะนำเข้ามาประจำการแทนเครื่องบินทิ้งระเบิด รุ่นเก่า เช่น B-29 โดยมีข้อกำหนดคือเป็นเครื่องบินที่ใช้เครื่องยนต์ไอพ่น และมีบริษัทที่ยื่นโครงการเครื่องบินทิ้งระเบิดเครื่องยนต์ไอพ่น เข้ามาเสนอ 4 บริษัท และมี 2 บริษัทที่ได้รับการคัดเลือก โดย 1 ใน 2 คือบริษัท Boeing
ที่นำเสนอ เครื่องบินทิ้งระเบิดแบบ B-47 ที่จัดเป็นเครื่องบินทิ้งระเบิดที่มีรูปแบบทันสมัย ที่ลำตัวเพรียว ปีกลู่ไปด้านหลัง ใช้เครื่องยนต์ไอพ่น 6 เครื่องยนต์
เครื่องบินต้นแบบ XB-47 นั้นขึ้นบินทดสอบเที่ยบบินแรกเมื่อ 17 ธ.ค. 1947 ก่อนจะเริ่มเข้าประจำการในกองทัพอากาศสหรัฐในปี 1951 เครื่องบินรุ่นนี้ได้รับการผลิตจำนวน 2,000 กว่าเครื่องโดยเครื่องล็อตสุดท้ายได้ส่งมอบในช่วงปี 1957 โดยรุ่นที่ผลิตออกใช้งานมากที่สุดคือ รุ่น E นอกเหนือจากนี้ เครื่อง B-47 ยังได้รับการดัดแปลงเป็นเครื่องลาดตระเวนทางอิเลคทรอนิคส์ โดยเรียกว่า RB-47
**RB-47**
B-47 นั้นถึงจะไม่มีประวัติการรบ แต่ก็มีบทบาทสำคัญอย่างมากในช่วงสงครามเย็น โดยเฉพาะเครื่องที่ถูกนำเป็นเครื่องบินลาดตะเวนในบทบาทต่างๆ ( RB-47,EB-47) เครื่องบินรุ่นนี้นั้นถูกปลดประจำการในปี 1969 (เครื่องบินแบบทิ้งระเบิด ส่วนที่ทำหน้าที่ลาดตระเวนนั้นถูกปลดในปี 1977 ) โดยเครื่องแบบ B-52 นั้นเข้ามาแทนที
เครื่องบินแบบ B-47 นั้นใช้เจ้าหน้าที่ประจำเครื่อง 3 นาย เป็นเครื่องบินที่ใช้เครื่องยนต์แบบไอพ่น 6 เครื่องยนต์ ทำความเร็วได้ 980 กม./ชม. เพดานบินสูฃสุด 12,344 ม. พิสัยการบิน 5,800 กม. ติดตั้งอาวุธปืนขนาด 20 มม. 2กระบอก ที่ท้ายเครื่องเครื่อง บรรทุกระเบิดได้ทั้งแบบทั่วไปและระเบิดนิวเคลียร์ในน้ำหนักรวม 22,000 ปอนด์
